Τα βασικα στοιχεια και λιγα λογια για τον Compressor

Σε θεμελιώδες επίπεδο, η λειτουργία του συμπιεστή είναι να μειωθεί το δυναμικό εύρος ενός σήματος, δηλαδή να μειωθεί η διαφορά μεταξύ των πιο ήσυχων και των πιο δυνατών ήχων, έως ότου το τελικό αποτέλεσμα είναι να κάνουν αποτελεσματικά τους δυνατούς ήχους πιο χαμηλούς και τους ήσυχους να ακούγονται πιο δυνατούς . Το κυρίως θέμα της συμπίεσης του ήχου είναι να ενισχύσουμε την μέση ένταση του σήματος μας και να του δώσουμε ένα πιο σταθερό επίπεδο με λιγότερες διακυμάνσεις αυτής, γεγονός που μεταφράζεται σε περισσότερη παρουσία, γροθιά ή εξέχουσα θέση σε μία μίξη μας.

Μια φωνή, για παράδειγμα, όπου η απόδοση μπορεί να είναι περίεργη, με κάποιες φράσεις ή λέξεις να ακούγονται πιο αθόρυβα από άλλες, αυτό δεν θα σταθεί τρομερά καλά σε μία μίξη. Εάν συμπιέσετε την φωνή, οι πιο ήσυχες φράσεις θα μεγαλώσουν, τα πιο δυνατά είτε θα παραμείνουν στην ίδια ένταση είτε θα χαμηλώσουν κι αυτά, και το όλο πράγμα θα σταθεί καλύτερα ώστε να ακούγεται πιο σταθερή η φωνή στη δυναμική της σε όλο μας το τραγούδι. Και δεν είναι μόνο για μεμονωμένους ήχους που μπορούν να επωφεληθούν από τη συμπίεση... Συμπίεση μπορούμε να βάλουμε σε όλη την μίξη μας ώστε να ακούγεται πιο δυνατή και ίσως πιο συναρπαστική.

Παρά το γεγονός ότι όλοι οι συμπιεστές ουσιαστικά έχουν σχεδιαστεί για να κάνουν παρόμοια δουλειά, τα διάφορα μοντέλα, μάρκες και τα σχέδια τους, μπορούν να τους καταστήσουν να ακούγονται διαφορετικά ο ένας από τον άλλο. Ορισμένες μονάδες μάλιστα, συνήθως είναι πολύ λεπτές και διαφανείς στη δράση τους, ενώ άλλοι έχουν συχνά πρόσθετες λειτουργίες, παράλληλα με τη συμπίεση - ικανότητά τους. Ορισμένοι συμπιεστές μπορεί να προσθέτουν μια μικρή παραμόρφωση στον ήχο, ενώ άλλοι γίνονται αντιληπτοί παχαίνοντας τους ήχους και να προσθέτουν λίγη ζεστασιά. Εδώ μας δημιουργείται το ερώτημα του κατά πόσον ή όχι η συμπίεση πρέπει να είναι έντονη. Ενώ υπάρχουν κάποιοι μουσικοί και μηχανικοί, οι οποίοι πιστεύουν πως οι συμπιεστές δεν πρέπει να είναι αντιληπτοί, άλλοι κάνουν τα αδύνατα δυνατά ώστε να ακουστούν όλες οι επιπτώσεις που μπορεί να φέρει ένας συμπιεστής με τον καθορισμό ενός πολύ σύντομου σε χρονικό διάστημα απελευθέρωσης της συμπίεσης, δηλαδή το RELEASE. Ωστόσο, οι συμπιεστές χρησιμοποιούνται και αποτελούν μία ίσως απαραίτητη λειτουργία σε ένα μέρος της σύγχρονης μουσικής παραγωγής στις μέρες μας.

Ένας συμπιεστής λειτουργεί με την πραγματοποίηση του επιπέδου του σήματος μας να υψώνεται πάνω από ένα όριο, που καθορίζεται από το χρήστη. Το όριο αυτό ονομάζεται THRESHOLD (σε συντομογραφία πλέον THR). Η ποσότητα του αποτελέσματος ή «εξασθένηση» είναι γνωστή ως μείωση της στάθμης, και εξαρτάται άμεσα από την αναλογία συμπίεσης δηλαδή το RATIO. Όσο υψηλότερη η αναλογία μας, τόσο βαρύτερη είναι η συμπίεση. Μια αναλογία 2:1 σημαίνει ότι όταν το σήμα εισόδου υπερβαίνει το όριο που έχουμε θέσει, κάθε 2 dB υπέρβασης  το προκύπτον σήμα εξόδου θα μειώνεται κατά 1 dB.

Συμπίεση σε πραγματικά υψηλές αναλογίες 17:1 και άνω είναι γνωστό ως περιοριστικές κοινώς LIMITERS.. Η υψηλότερη αναλογία είναι άπειρο προς :1, γνωστό και ως σκληρό περιορισμό ή το λεγόμενο BRICKWALL LIMITER, όπου το σήμα μας δεν παίρνει καμία αύξηση στο αποτέλεσμα του όταν θα έχει φτάσει στο όριο THR, ή τον περιορισμό του.

Ενώ μερικοί συμπιεστές έχουν ξεχωριστά χειριστήρια για τον ορισμό συγκεκριμένου λόγου συμπίεσης και κατώτατων ορίων κλπ, άλλοι έχουν απλά ένα ενιαίο έλεγχο για να αυξήσετε την συμπίεση και όλα τα μαθηματικά γίνονται εσωτερικά, χωρίς να το αντιληφθείτε.

Το σημείο όπου το σήμα εισόδου χτυπά το κατώφλι μας δηλαδή το THR και αρχίζουμε να παίρνουμε συμπιεσμένο σήμα είναι γνωστό ως «γόνατο» (Knee). Ένας συμπιεστής θα ενσωματώσει είτε σκληρό ή μαλακό , αν και ορισμένοι συμπιεστές ενσωματώνουν μια επιλογή και των δύο προγραμμάτων ενώ άλλοι μας δίνουν την δυνατότητα να προσαρμόσουμε το Knee με τον ορισμό των dB. Με ένα σκληρό γόνατο, η συμπίεση ξεκινά όταν το σήμα εισόδου υπερβαίνει το όριο μας THR. Με μία μαλακή λειτουργία γόνατου βλέπουμε μια πιο βαθμιαία έναρξη της συμπίεσης όταν το σήμα εισόδου πλησιάζει το όριο μας, με αποτέλεσμα μια πιο ήπια διαβάθμιση και λιγότερο ενοχλητικό αποτελέσματα.

Ο έλεγχος του Enveloper, με τη μορφή της επίθεσης (Attack) και την απελευθέρωση (Release), είναι ένα χαρακτηριστικό των συμπιεστών, αν και ορισμένοι έχουν αυτόματο έλεγχο του Enveloping. Χρόνος Εκκίνησης (Attack) είναι ο χρόνος που απαιτείται για τη συμπίεση να αρχίσει μετά το ερέθισμα του ορίου THR που έχει επιτευχθεί, και ο χρόνος απελευθέρωσης (Release) είναι ο χρόνος που απαιτείται για τη συμπίεση να σταματήσει όταν το σήμα μας έχει πέσει κάτω από το όριο του THR.

Η τελική παράμετρος σε ένα συμπιεστή είναι το Make Up Gain (MUG), που είναι γνωστή και ως ενίσχυση σήματος εξόδου. Επειδή ένας συμπιεστής μειώνει το δυναμικό εύρος ενός σήματος, το συνολικό σήμα αιχμής μειώνεται. Το MUG χρησιμοποιείται για να μετατρέψει τη συνολική παραγωγή της συσκευής, ώστε η μέγιστη στάθμη του συμπιεσμένου ήχου να γυρίσει στο πρωταρχικό μας επίπεδο.

Πρακτικές χρήσεις

Η συμπίεση μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μεμονωμένα όργανα κατά την εγγραφή ή μίξη, και μπορεί να εφαρμοστεί συνολικά σε ένα τελικό στέρεο σήμα μας. Υπάρχει άραγε διαφορά μεταξύ του τρόπου συμπίεσης που χρησιμοποιείται σε κορυφαία επαγγελματικά στούντιο και στο στούντιο στο σπίτι μας; Η επιλογή των συμπιεστών μπορεί να περιορίζεται από το κόστος, αλλά οι τεχνικές και εφαρμογές τους ισχύουν παγκοσμίως.

Τα φωνητικά είναι πάντα πρώτος υποψήφιος για τη συμπίεση. Η ανθρώπινη φωνή έχει ένα ευρύ δυναμικό εύρος, από έναν ψίθυρο σε μια κραυγή και η συμπίεση χρησιμοποιείται για να μειώσει αποτελεσματικά το εύρος έτσι ούτως ώστε ένα σταθερά υψηλό επίπεδο φωνητικών να μπορεί να καταγραφεί και έτσι η φωνή παραμένει σταθερή καθ 'όλη την ηχογράφηση είτε μίξη.

Η συνήθης μέθοδος με τα φωνητικά είναι να τα συμπιέζουμε κατά την εγγραφή και ξανά κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της μίξης. Το σημαντικό εδώ που πρέπει να θυμάστε σχετικά με τη συμπίεση είναι πως μια φορά ο ήχος θα ηχογραφηθεί με συμπίεση. Η συμπίεση γίνεται αναπόσπαστο μέρος αυτού του ήχου και δεν μπορεί να αφαιρεθεί αργότερα ... είστε κολλημένοι με αυτό, για αυτό θέλει και προσοχή!

Μπορείτε πάντα να πειραματιστείτε με μεγαλύτερη συμπίεση στο στάδιο της μίξης. Για τα φωνητικά, δοκιμάστε μια αναλογία 4:1 κατά την εγγραφή. Το πραγματικό ποσό της μείωσης που απαιτείται στο THR θα διαφέρει από τραγουδιστή σε τραγουδιστή, για αυτό πάντα τα αυτιά σας είναι ο δικαστής.

Το μπάσο είτε η κιθάρα είναι ένα άλλο μέσο όπου οφείλετε πολύ από τη συμπίεση. Δίνει μια πιο ομοιόμορφη και, ίσως, πιο συμπαγή ήχο. Ας προσπαθήσουμε μερικές αναλογίες εδώ έως περίπου 8:1 στο Ratio μας.

Η ίδια τεχνική λειτουργεί καλά και σε κρουστά όργανα. Ένα πιο συγκεκριμένο και μικρό attack είναι αναγκαίο εδώ, ώστε να επαναφέρετε το χρόνο του attack ελαφρά για να ελέγξετε το αποτέλεσμα σας και να διατηρήσουμε ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα του release, ώστε ο συμπιεστής μας να μπορεί να ανακτηθεί ανάμεσα στους χτύπους πχ. μίας μπότας-κάσας (KICK). Η συμπίεση λειτουργεί επίσης και σε ηλεκτρονικούς ήχους, αλλά συνήθως θα πρέπει να γνωρίζεται πως σε ορισμένα synths και samplers μπορεί οι ήχοι τους να είναι ήδη συμπιεσμένοι.

Ενώ όλα τα παραπάνω παραδείγματα περιλαμβάνουν το σύνολο του ήχου που συμπιέζεται, υπάρχει μια εναλλακτική τεχνική που μπορεί να οδηγήσει σε μερικούς ενδιαφέροντες ήχους και αποτελέσματα. Η ιδέα είναι να χωρίσουμε έναν ήχο σε δύο κανάλια και να συμπιέσουμε μόνο το ένα από αυτά τα κανάλια. Η ανάμιξη των δύο ήχων - συμπιεσμένο και ασυμπίεστο - κάνει τον ήχο πιο συναρπαστικό και δυναμικό, χωρίς να διακυβεύεται την αρχική πηγή μας. Αυτή η τεχνική λειτουργεί καλά με τα τύμπανα, είτε πρόκειται για ένα ενιαίο σύνολο ηχογράφησης τυμπάνων, είτε μια δευτερεύουσα μείξη πολλών τυμπάνων. Δοκιμάστε να χρησιμοποιήσετε μία βαριά συμπίεση με μερικές μικρο αλλαγές στο Attack και Release έτσι ώστε ο ήχος να γίνει αισθητά συμπιεσμένος κοινώς (Pumpy), στη συνέχεια, ανακατέψτε σταδιακά τον συμπιεσμένο ήχο με τον ασυμπίεστο για να πάρει ένα μεγαλύτερο όγκο.

Τέλος, 

συμπιέζοντας ένα ολόκληρο στερεοφωνικό σήμα (Μίξη) μπορεί να μας δώσει μια επαγγελματική γυαλάδα, και μπορεί να ακούγεται πιο δυνατό, πιο σφιχτό και punchier. Χρησιμοποιήστε ένα στερεοφωνικό συμπιεστή, ώστε να μην υπάρχουν αδικαιολόγητες αλλαγές στη στερεοφωνική εικόνα, και να χρησιμοποιήσετε ένα αρκετά χαμηλό ποσοστό συμπίεσης. Εναλλακτικά, ένας multi-band compressor σας επιτρέπει να εφαρμόζετε διαφορετικά ποσά συμπίεσης σε διαφορετικές ζώνες συχνοτήτων, έτσι ώστε να μπορείτε, για παράδειγμα, να σφίξετε το κάτω άκρο σε σχέση με την κορυφή σας.